بررسی و اولویت بندی مسایل لجستیک درصنعت ماهیگیری (مطالعه موردی شهرستان چابهار)

ایران بیش از 2700 کیلومتر مرز آبی داردو ظرفیت بالقوه فراوانی را در زمینه امور شیلاتی دارا است. این منابع عظیم دریایی از جنبه اقتصادی برای کشور با اهمیت می باشد.این زیربخش اقتصادی به لحاظ تأمین بخشی از موارد پروتئینی،ایجاد امنیت غذایی،ایجاد درآمد ارزی واشتغال زایی،نقش مهمی دارد. چابهاریکی از شهرهای جنوب خاوری استان سیستان و بلوچستان ایران و تنها بندر اقیانوسی این کشور می باشدکه در کرانه دریای عمان و اقیانوس هند قرار دارد.لنگرگاه آن قابلیت پهلوگیری کشتی های اقیانوس پیمارا دارد و از مناطق آزاد بازرگانی ایران است. با وجود پتانسیل بالای چابهار در زمینه ماهیگیری، این مرکز تاکنون نتوانسته جایگاه خودش را در زمینه صید و صیادی داشته باشد.این مطالعه تلاش می کند تا مسائل زنجیره عرضه و لجستیک را در این بخش مورد بررسی قرار دهد. تحقیق حاضر به صورت کاربردی و روش تجزیه و تحلیل توصیفی–تحلیلی می باشد. از روش تحلیل فرآیند سلسله مراتبی برای اولویت بندی هر یک از موانع و چالش¬های لجستیک صنعت ماهیگیری در منطقه مذکور استفاده شده است. لجستیک امر مهمی در زنجیره عرضه می باشد، بنابراین معیارها از لحاظ اهمیت لجستیک مورد تحلیل قرار می گیرند. هر چه یک معیار از میانگین وزنی بالاتری برخوردار باشد قابلیت بیشتری برای ایجاد چالش در صنعت مورد بررسی دارد. بدین ترتیب با توجه به نتایج حاصله می توان گفت معیارهایی چونعدم توسعه سرمایه-گذاری داخلی در صنعت ماهیگیری، ضعف عملکرد تعاونی¬های ماهیگیری، عدم توسعه سرمایه¬گذاری خارجی در صنعت ماهیگیری رتبه اول تا سوم را در موانع به خود اختصاص داده اند. این در حالی است که معیارهایی چون تردد نفت¬کش¬ها و آلودگی حاصل از آن بر تعداد و سلامت ماهی¬ها، تهدید صنعت ماهیگیری به دلیل خطر انقراض گونه های خاص، امنیت پایین صیادان در حوزه دریای عمان کمتر مورد تأکید کارشناسان قرار گرفته اند. با استفاده از اولویت بندی شاخصهای اصلی می¬توان دریافت که شاخص سیاست¬های دولت بزرگترین مانع و شاخص حمل و نقل کمترین مانع را در ایجاد چالش در صنعت ماهیگیری چابهار تاکنون ایجاد کرده اند